Við Tjörnina

Veitingastaðurinn Við Tjörnina lætur lítið yfir sér á annari hæð gamla hússins við Dómkirkjuna. Gengið er inn á staðinn á hliðinni sem snýr að Alþingishúsinu og staðsetningin verður vart þjóðlegri. Upp þröngan stiga sem brakar í og tekið á móti manni á skörinni. Ég var smástund að átta mig á umhverfinu, húsgögnunum og fjölbreyttum skrautmunum þegar við settumst í gamla sófann í barherberginu til að drekka fordrykk og skoða matseðilinn. Stemmningin svolítið eins og heima hjá gamalli frænku manns og mér fannst ég eiga að vera stilltur og prúður því hún hefði boðið til kvöldverðar. En þessi sérkennilegi stíll veitingahússins er einn af stærstu kostum þess, fyrir utan kokkana að sjálfsögðu. Stemmningin er heimilisleg og afar róandi og afslöppuð, manni líður strax vel þarna inni.
Þjónninn okkar þetta kvöld var eiginlega meira í ætt við breskan “butler” en hefðbundinn veitingahúsaþjón. Professional framkoma og hegðun í hvívetna. Og hann gerði allt rétt. Þarna var komin tilfinningin sem ég hef svo oft mært, að ég sé kóngur um stund og mínar þarfir og væntingar séu í aðalhlutverki. Tíminn, frá því ég kem inn og þar til ég stend aftur úti að lokinni máltíð, er minn tími. Þetta upprof frá raunveruleikanum er ef til vill helsta ástæða þess að ég fer út að borða. Að vera borinn í gullstól og borða mat sem er betri en sá sem maður eldar sjálfur heima.
Við völdum samsettan fimmrétta sælkeraseðil þar sem kokkarnir ráða för. Og svo hófst konsertinn. Fyrst kom á borðið rjómalöguð fiskisúpa og hún lagði strax grunninn að máltíðinni með lyktinni einni saman. Algjört lostæti og greinilega elduð af ástríðu og natni. Næst kom heitreyktur svartfugl með eplasalati og piparrjóma, góður forréttur og salatið kom skemmtilega á óvart. Innbökuð saltfiskkæfa með humri var frábær og fullkomnaði uppbygginguna að aðalréttinum, humarinn var stór, bragðgóður og rétt eldaður. Tvennskonar fiskur var í boði sem réttur dagsins, skötuselur og lúða, og kokkarnir völdu þá báða. Það er alltaf gaman þegar matreiðslumennirnir fylgja réttum sínum eftir og þeir komu báðir að færa okkur aðalréttinn og segja frá matseldinni. Skapar stemmningu og eftirvæntingu. Og þvílíkt ævintýr. Ég fer ekki oft að hlæja þegar ég smakka mat en það gerðist þarna, fiskurinn var svo bragðgóður og lystugur að ósjálfráð viðbrögð mín voru að hlæja upphátt í gleði minni. Það er langt síðan ég hef smakkað jafn góðan mat og þarna var borinn á borð og öll umgjörð þessarar máltíðar var eins og kafli í klassísku tónverki. Svona sinfóníur eru einfaldlega ekki leiknar víða í dag. Það er engin tilviljun að þegar gera á vel við erlenda gesti og stórmenni þá er oftar en ekki farið með viðkomandi á þennan veitingastað. Hann er einn af fáum sem hefur eigin stíl bæði í innréttingum og matseld og hér finnur maður það “commitment” sem vantar sárlega á suma staði í borginni. Hér var sannarlega ekki farin sú leið sem margir fara í dag, að mála veggina gráa og panta svo bara allan húsbúnað frá Ítalíu haldandi að það sé málið, vera bara nógu hipp og kúl og þá skipti matur og þjónusta ekki eins miklu máli. Nei, á veitingahúsinu Við Tjörnina er maturinn og þjónustan í öndvegi. Umhverfið er óður til gamla tímans þegar virðing og mannasiðir voru enn hluti af menningu okkar. Ég gef staðnum 5 stjörnur því hér er að finna eitt besta veitingahús landsins.


Rýni þessi birtist í Mannlífi, ágúst ´06