Það sem ég get endalaust pirrað mig á fólki sem kann ekki Íslensku. Þegar á virkilega að slá um sig notar þetta fólk, sem ég læt fara svona í taugarnar á mér, málshætti og orðatiltæki. Þá fyrst tekur steininn úr.
Að segja að "batnandi mönnum sé best að lifa" er útúrsnúningur af lakasta tagi, svona Bibbu-á-Brávallagötu heilkenni. Það er nefnilega fleirum en þeim sem eru "batnandi" best að lifa.
Ég hef oft gert að umræðu hér á síðunni hve mikilvægt það sé að tungumálið okkar sé "rétt" notað, að maður segi það sem maður meinar og meini það sem maður segir. Ég hef ekkert á móti skemmtilegum slettum og undarlegum tilvísunum frekar en ég hef á móti tilraunakenndri notkun krydds í framsækinni matargerð. Og alltaf gladdi mig að eiga samtal við vin minn, Pétur heitinn Kristjánsson poppara, og njóta þeirrar sköpunargleði sem einkenndi hans málnotkun alla.
Þegar ég rekst ítrekað á setninguna "
batnandi mönnum er best að lifa" fæ ég á tilfinninguna að ég hafi misst af einhverju "djóki" sem allir hinir eru að hlæja að. Hverjir eru þeir, þessir "
batnandi menn"? Og er þetta þá sagt um
menn frekar en um lífið sem þeir lifa? Leitt að uppgötva að maður tilheyrir ekki hópnum "
batnandi menn", dálítið einsog að upplifa sig útskúfaðan og ósamþykktan. En þó maður sé ekki í söfnuði þeirra sem stöðugt er að "
batna" getur maður gert ýmislegt til að auðvelda sér og samfylgdarmönnum sínum tilveruna hér á jörðinni.
Ég held það hljóti nefnilega að vera markmið allra þenkjandi manna að lifa sínu
lífi stöðugt batnandi fremur en versnandi.
Því hlýtur þetta máltæki að vera;
"Batnandi ER mönnum best að lifa"
fremur en; "batnandi MÖNNUM er best að lifa"!!!
Og hana nú !